107 t/m 112
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg Seb en Yvette
24 Mei 2013 | Vietnam, Hạ Long
Dag 107.
Sebas had het nog aardig beleefd gezegd toen hij zei: we dronken er een of twee op Willem en vervolgens dat we kapot waren. We waren heel heel heel erg brak en dat was vandaag ook nog te voelen. Gelukkig hadden we vandaag iets leuks voor de boeg. HA LONG BAY! Omdat wij de duurste reis hadden geboekt gingen we er eigenlijk vanuit dat we met alleen maar bejaarden in de boot zouden zitten. Toen we op het reis kantoortje aankwamen bleek het tegendeel bewezen. Voor ons zaten twee enthousiaste meiden uit Australie, die net zo blij waren ons te zien als wij hen. Later werden we door het busje opgehaald en daar zaten nog meer jongeren in. Woehoe. Dit voorspelt veel goeds.
Busrit duurde 4 uur om naar de haven te komen. En natuurlijk was de pauze tussendoor in het meest toeristische plekje denkbaar: een Handicraft Workshop. Even het verplichtje rondje gelopen en snel het koude busje in. Toen we bij de haven stonden te wachten kwamen we weer de twee Scotten tegen uit Hoi An: Liset and Craig! Snel bijgepraat voordat we beide moesten vertrekken. Jammer genoeg zaten we dus niet in dezelfde boot. Van alle boten was die van ons toch echt de mooiste. En dat mag ook wel met de prijs die wij betaalden! Iedereen had zich lekker ingenesteld op de bankjes en we kregen 45 minuten voor onszelf. In die tijd hebben we al veel mensen van de groep leren kennen. Niet iedereen had hetzelfde programma als wij hadden. Twee Canadezen hadden 2 days 1 night geboekt terwijl 3 days and 2 nights hadden geboekt. Verder hebben we nog twee Franse jongens leren kennen, een vrouw en stelletje uit Duitsland en een vrouw uit Korea (zuid natuurlijk). Na onze vrije tijd werd een heerlijke maaltijd voorgeschoteld terwijl we door prachtige gebieden vaarden. (Zie onze profiel foto). Na de maaltijd even omkleden, het was geen luier vakantie hoor! We gingen namelijk eerst naar de cave en daarna kajakken. In de cave kregen we als enige groep helaas geen verhalen of uitleg te horen over de grot terwijl andere groepen uitgebreid te horen kregen wat wat was, welk verhaal erachter zat en hoe deze was ontstaan. In de cave heb ik weer twee Engelse jongens leren kennen (deze zaten op dezelfde boot als wij) en even verhalen en ervaringen uitgewisseld. Na de cave was het een stukje varen naar een floating village. Daar moesten we eruit en werden we in kajakken gezet. Ergggg leuk, natte billen, maar eerggg leuk. Met zijn tweeen vlak langs de grote rotsen varen, caves bekijken die waren ontstaan in de loop der jaren en door een harde stroming weer terug door the floating village. We kregen op onze trip maar een beperkt aantal maaltijden aangeboden, dus toen wij chipjes en koekjes op het oog kregen, waren we al snel verkocht. Onderhandelen ging niet echt, vrouwtjes praten slecht engels en... mochten mij eigenlijk gewoon niet. Dus toen maar de hoofdprijs betaald voor chipjes en chocopies.
Weer hadden we tijd voor onszelf. Tijd voor super veel foto's maken, genieten van het uitzicht en kaarten met onze mede reizigers. We kwamen bij onze 'slaapplek' terecht en de hele avond nog gekaart. Erg leuke spelletjes geleerd en ook erg hilarisch hoe slecht mensen zijn in sommige spelletjes. Toen iedereen naar bed ging, zijn we met een select groepje nog gaan vissen. Ik dacht no way in hell dat we iets gaan vangen. Maar al snel had de engelsman een OCTOPUS gevangen. Jahoor, niet eens een vis zoals normale mensen, neejoh, hij moet gelijk een OCTOPUS vangen. Toen toch echt tijd om te gaan slapen.
Dag 108.
De volgende ochtend bleken al mijn spullen nat de zijn geworden: de air-co lekte en dat is precies op mijn spullen terecht gekomen. Erugg jammer. Maar ik had wel een mooie oplossing. De boot had een nieuwe zwarte vlag gekregen en wat voor een. In volle glorie wuifde mijn bh in de wind. Hey, je moet toch iets?
Vandaag werden we gescheiden van de andere groep die maar 1 nacht hadden. Wij werden overgezet op een kleine boot om naar onze bungalows te gaan. Op de boot kwamen we mede Nederlanders tegen van koninginnedag. Daarvan hebben we een fles vodka overgekocht. Ahum, ik bedoel limonade siroop, ja limonade siroop overgekocht.
Al eerste op het programma was Monkey Island voor een kleine hike. Onderweg naar het pad kwamen we een vrouw tegen die gebeten was door een aap! We moesten haar haast overtuigen om naar een ziekenhuis te gaan. Ze bleef er zelf ontzettend cool over. Maakte het wel een stukje enger om naar boven te gaan. Hondsdolle apen die op je zitten te wachten is nou niet bepaald een goed vooruitzicht. Leuk geklommen, en het uitzicht was het waard. Gelukkig geen apen tegen gekomen. Hierna het bootje weer in.
Al snel kwamen we bij de bungalows. SUPER MOOI, helemaal afgelegen, een paar bungalows op een wit stuk strand, geen andere boten in zicht. Ideaal! Toen we aankwamen kregen we gelijk een heerlijke lunch voorgeschoteld. Omnomnom. Ons oog viel al snel op het volleybal net, binnen no time hadden we teams opgesteld en ging het er hard aan toe. Twee brouwers tegen elkaar, ieder een fransman en engelsman en australier in het team. Erg spannende wedstrijden en na afloop was het afkoelen in het water. Zoals ik al zei, PERFECT. In de avond was een heerlijke BBQ met FRIETJES. JAAA, genieten! Ik zei nog zo tegen Courtney terwijl we zo veel mogelijk probeerde op te scheppen dat ze wel haar bordje leeg moest eten. Uiteindelijk kon ik mijn eigen woorden niet eens nakomen. In de avond werden dezelfde spelletje gespeeld, maar dit keer met vodk...limonade.. De die-hards die over waren aan het einde van de avond waren wij, de Franse jongens en Grace and Courtney (Australie). Met die meiden sliep ik ook op de kamer, en Sebas met de jongens. Echt een top avond gehad. Jammer dat we morgen alweer terug moeten.
Dag 109.
Vroeg ons bedje uit, ontbijtje en met pijn in ons hart ons mooie paradijs uit zwaaien. In het bootje nog een dutje kunnen doen voordat we weer op een grotere boot werden gezet. Daar kregen we nog een 'kookcursus'. Wat hield dat in? Springrolls draaien, fun fun! Na de lunch zagen we de haven al in beeld komen. Daarna het bekende busje in richting Ha noi. Ik zat helemaal achterin opgepropt zonder beenruimte (deze busjes zijn gemaakt voor kleine asians) en op die manier duurde de rit wel erg lang. Weer de bekende pauze in een of andere fabriek/winkel waar we geacht worden rond te lopen (en hopelijk iets te kopen).
We kwamen rond een uur of 5 aan in Ha noi, en we wilden nog erg graag Sapa doen. Een plaatsje in noordwest Vietnam met een en al rijstvelden. Ik zag er eerst een beetje tegenop, we zaten een beetje met een tijd probleem. Uiteindelijk hebben we toch geboekt! De bus vertrok om 7 uur. Dat betekende dat we twee uur hadden om te douchen, te pinnen, te eten en tassen klaar te maken. De bus zou de volgende dag rond 8 uur aankomen. Slaapbusje dus, heerlijk twee aan twee bedden. In de bus zaten drie Engelse meiden die het wel heel leuk met elkaar hadden, maar toen ik eenmaal dat Engelse gedreun uit mn hoofd had gebannen ben ik heerlijk in slaap gevallen.
Dag 110
De volgende dag werden we wakker door harde hiphop Vietnamese muziek en bleken we Sapa al binnen te zijn gereden. We werden de bus uitgezet en daar stonden we dan, op een verder lege parkeerplaats. Niemand die op ons zat te wachten met een bordje 'Besnard' in hun handen. Hmm, uiteindelijk kwam er iemand voor ons alleen de Engelse meiden hadden nog geen gids. Toen we zeker wisten dat ze terecht kwamen, gingen we naar ons hotel. Omstebeurt achterop de scooter naar het hotel, wat overigens erg mooi was. Daar hadden we even de tijd om op te frissen en te ontbijten (inclusief, een heerlijk buffet) voordat onze eerste trek zou beginnen.
We hadden een groepje van 8 en daar kwam onze lokale gids nog bij. We hebben gewandeld door een paar dorpjes. Jammer genoeg was het erg toeristisch en probeerden ze je allemaal iets aan te smeren, tassen, broeken, sjaals enzovoort. Bij de waterval hebben we iets van het lokale eten geprobeerd. Seb kon het erg goed vinden met een Zwitsers stelletje. Rond een uurtje of drie kwamen we terug. Ik ben zelf nog even de stap ingegaan, kerkje bezocht en met de lokale gepraat. Erg leuk dat alle mannen hun werk laten liggen om even 'Hello' te roepen als je langs loopt! Nog een paar lokale bbq stokjes geprobeerd en daarna weer terug naar het hotel. Op de computer even foto's geüpload en daarna een heerlijk diner gehad. Het bed was hemels, vooral na zo een nachtbus, we hebben dus heerlijk geslapen. Maar goed ook, want morgen is de volgende trek!
Dag 111
Helemaal fris en fruitig maakten we ons klaar voor de volgende trek. Jammer genoeg regende het vandaag. Ik had nog een mooie poncho dus ik was een blauwe vlek in de regen! Vandaag hadden we een andere route, een leukere. Veel minder touristisch. Door de rijstvelden, bergje op, berg je af. Erg glibberig natuurlijk want het regent nog steeds. Sebas en de zwister zijn allebei op hun gat gevallen. Terwijl wij, de twee dames, elegant over de rotsen klommen. Haha! In een dorpje gegeten en daarna door naar een volgend dorpje. Daarna werden we opgehaald door een busje en (droog) naar ons hotel teruggebracht. We hadden nog een uurtje of twee voordat onze bus naar Ha Noi weer vertrok. Douchen en lekker onze inclusieve maaltijd naar binnen geschoven. We hadden van onze travel tour geen busticket terug gekregen terwijl we daar wel voor betaald hadden! Het hotel schreef voor ons een briefje naar de buschauffeur en alles zou volgens hen goed verlopen. Toen we eenmaal bij de 'bushalte' (dat lege parkeerterrein) aankwamen en we dat kaartje van het hotel lieten zien zei de buschauffeur alleen 'NO'. Meer niet. Keer op keer alleen 'NO'. Neeee, we mogen deze bus niet missen! Morgen gaat onze bus naar Laos. Met een lokale telefoon naar het hotel gebeld en binnen 5 minuten was er iemand van het hotel om ons te helpen. Gelulkig kregen we een ticket. Nachtbusje naar HaNoi, geregelddd!
Dag 112
De volgende ochtend kwamen we vroeg aan in HaNoi. We hebben in het backpackers hostel gedoucht en we hebben een peper in onze reet gestoken. We wilden nog iets van de stad zien voordat we weg moesten. Uiteindelijk zijn we nog naar het Womens museum gegaan en verder nog een beetje rondgeslenterd. Daarna naar Do's hotel gelopen. We hadden met haar afgesproken voor de lunch. Uiteindelijk kwamen we in een super lokaal tentje terecht waar we met haar mede studenten gelijk 4 tafels vulden. Daarna in ons hostel nog filmpje gekeken/whatsappen/serietje kijken voordat we vertrokken.
Eerst in een mini van, en daarna in de grote bus. En 'opeens' werd de tijd veranderd van 6 uur naar 7 uur. En toen nog naar 8 uur. Leuk met mede backpackers gekletst. En jammer genoeg zat er de meest irritante Nederlander in die ik ooit ontmoet heb. Zijn accent toen hij Engels praatte was zo verschrikkelijk dat ik liever mijn eigen trommelvliezen doorprikte dan naar hem luisteren. Gelukkig waren we niet de enige die er zo over dachten. Keihard de koptelefoon op en proberen te slapen. Och wat ben ik blij dat ik niet naast hem lig.
Yvette.
Sebas had het nog aardig beleefd gezegd toen hij zei: we dronken er een of twee op Willem en vervolgens dat we kapot waren. We waren heel heel heel erg brak en dat was vandaag ook nog te voelen. Gelukkig hadden we vandaag iets leuks voor de boeg. HA LONG BAY! Omdat wij de duurste reis hadden geboekt gingen we er eigenlijk vanuit dat we met alleen maar bejaarden in de boot zouden zitten. Toen we op het reis kantoortje aankwamen bleek het tegendeel bewezen. Voor ons zaten twee enthousiaste meiden uit Australie, die net zo blij waren ons te zien als wij hen. Later werden we door het busje opgehaald en daar zaten nog meer jongeren in. Woehoe. Dit voorspelt veel goeds.
Busrit duurde 4 uur om naar de haven te komen. En natuurlijk was de pauze tussendoor in het meest toeristische plekje denkbaar: een Handicraft Workshop. Even het verplichtje rondje gelopen en snel het koude busje in. Toen we bij de haven stonden te wachten kwamen we weer de twee Scotten tegen uit Hoi An: Liset and Craig! Snel bijgepraat voordat we beide moesten vertrekken. Jammer genoeg zaten we dus niet in dezelfde boot. Van alle boten was die van ons toch echt de mooiste. En dat mag ook wel met de prijs die wij betaalden! Iedereen had zich lekker ingenesteld op de bankjes en we kregen 45 minuten voor onszelf. In die tijd hebben we al veel mensen van de groep leren kennen. Niet iedereen had hetzelfde programma als wij hadden. Twee Canadezen hadden 2 days 1 night geboekt terwijl 3 days and 2 nights hadden geboekt. Verder hebben we nog twee Franse jongens leren kennen, een vrouw en stelletje uit Duitsland en een vrouw uit Korea (zuid natuurlijk). Na onze vrije tijd werd een heerlijke maaltijd voorgeschoteld terwijl we door prachtige gebieden vaarden. (Zie onze profiel foto). Na de maaltijd even omkleden, het was geen luier vakantie hoor! We gingen namelijk eerst naar de cave en daarna kajakken. In de cave kregen we als enige groep helaas geen verhalen of uitleg te horen over de grot terwijl andere groepen uitgebreid te horen kregen wat wat was, welk verhaal erachter zat en hoe deze was ontstaan. In de cave heb ik weer twee Engelse jongens leren kennen (deze zaten op dezelfde boot als wij) en even verhalen en ervaringen uitgewisseld. Na de cave was het een stukje varen naar een floating village. Daar moesten we eruit en werden we in kajakken gezet. Ergggg leuk, natte billen, maar eerggg leuk. Met zijn tweeen vlak langs de grote rotsen varen, caves bekijken die waren ontstaan in de loop der jaren en door een harde stroming weer terug door the floating village. We kregen op onze trip maar een beperkt aantal maaltijden aangeboden, dus toen wij chipjes en koekjes op het oog kregen, waren we al snel verkocht. Onderhandelen ging niet echt, vrouwtjes praten slecht engels en... mochten mij eigenlijk gewoon niet. Dus toen maar de hoofdprijs betaald voor chipjes en chocopies.
Weer hadden we tijd voor onszelf. Tijd voor super veel foto's maken, genieten van het uitzicht en kaarten met onze mede reizigers. We kwamen bij onze 'slaapplek' terecht en de hele avond nog gekaart. Erg leuke spelletjes geleerd en ook erg hilarisch hoe slecht mensen zijn in sommige spelletjes. Toen iedereen naar bed ging, zijn we met een select groepje nog gaan vissen. Ik dacht no way in hell dat we iets gaan vangen. Maar al snel had de engelsman een OCTOPUS gevangen. Jahoor, niet eens een vis zoals normale mensen, neejoh, hij moet gelijk een OCTOPUS vangen. Toen toch echt tijd om te gaan slapen.
Dag 108.
De volgende ochtend bleken al mijn spullen nat de zijn geworden: de air-co lekte en dat is precies op mijn spullen terecht gekomen. Erugg jammer. Maar ik had wel een mooie oplossing. De boot had een nieuwe zwarte vlag gekregen en wat voor een. In volle glorie wuifde mijn bh in de wind. Hey, je moet toch iets?
Vandaag werden we gescheiden van de andere groep die maar 1 nacht hadden. Wij werden overgezet op een kleine boot om naar onze bungalows te gaan. Op de boot kwamen we mede Nederlanders tegen van koninginnedag. Daarvan hebben we een fles vodka overgekocht. Ahum, ik bedoel limonade siroop, ja limonade siroop overgekocht.
Al eerste op het programma was Monkey Island voor een kleine hike. Onderweg naar het pad kwamen we een vrouw tegen die gebeten was door een aap! We moesten haar haast overtuigen om naar een ziekenhuis te gaan. Ze bleef er zelf ontzettend cool over. Maakte het wel een stukje enger om naar boven te gaan. Hondsdolle apen die op je zitten te wachten is nou niet bepaald een goed vooruitzicht. Leuk geklommen, en het uitzicht was het waard. Gelukkig geen apen tegen gekomen. Hierna het bootje weer in.
Al snel kwamen we bij de bungalows. SUPER MOOI, helemaal afgelegen, een paar bungalows op een wit stuk strand, geen andere boten in zicht. Ideaal! Toen we aankwamen kregen we gelijk een heerlijke lunch voorgeschoteld. Omnomnom. Ons oog viel al snel op het volleybal net, binnen no time hadden we teams opgesteld en ging het er hard aan toe. Twee brouwers tegen elkaar, ieder een fransman en engelsman en australier in het team. Erg spannende wedstrijden en na afloop was het afkoelen in het water. Zoals ik al zei, PERFECT. In de avond was een heerlijke BBQ met FRIETJES. JAAA, genieten! Ik zei nog zo tegen Courtney terwijl we zo veel mogelijk probeerde op te scheppen dat ze wel haar bordje leeg moest eten. Uiteindelijk kon ik mijn eigen woorden niet eens nakomen. In de avond werden dezelfde spelletje gespeeld, maar dit keer met vodk...limonade.. De die-hards die over waren aan het einde van de avond waren wij, de Franse jongens en Grace and Courtney (Australie). Met die meiden sliep ik ook op de kamer, en Sebas met de jongens. Echt een top avond gehad. Jammer dat we morgen alweer terug moeten.
Dag 109.
Vroeg ons bedje uit, ontbijtje en met pijn in ons hart ons mooie paradijs uit zwaaien. In het bootje nog een dutje kunnen doen voordat we weer op een grotere boot werden gezet. Daar kregen we nog een 'kookcursus'. Wat hield dat in? Springrolls draaien, fun fun! Na de lunch zagen we de haven al in beeld komen. Daarna het bekende busje in richting Ha noi. Ik zat helemaal achterin opgepropt zonder beenruimte (deze busjes zijn gemaakt voor kleine asians) en op die manier duurde de rit wel erg lang. Weer de bekende pauze in een of andere fabriek/winkel waar we geacht worden rond te lopen (en hopelijk iets te kopen).
We kwamen rond een uur of 5 aan in Ha noi, en we wilden nog erg graag Sapa doen. Een plaatsje in noordwest Vietnam met een en al rijstvelden. Ik zag er eerst een beetje tegenop, we zaten een beetje met een tijd probleem. Uiteindelijk hebben we toch geboekt! De bus vertrok om 7 uur. Dat betekende dat we twee uur hadden om te douchen, te pinnen, te eten en tassen klaar te maken. De bus zou de volgende dag rond 8 uur aankomen. Slaapbusje dus, heerlijk twee aan twee bedden. In de bus zaten drie Engelse meiden die het wel heel leuk met elkaar hadden, maar toen ik eenmaal dat Engelse gedreun uit mn hoofd had gebannen ben ik heerlijk in slaap gevallen.
Dag 110
De volgende dag werden we wakker door harde hiphop Vietnamese muziek en bleken we Sapa al binnen te zijn gereden. We werden de bus uitgezet en daar stonden we dan, op een verder lege parkeerplaats. Niemand die op ons zat te wachten met een bordje 'Besnard' in hun handen. Hmm, uiteindelijk kwam er iemand voor ons alleen de Engelse meiden hadden nog geen gids. Toen we zeker wisten dat ze terecht kwamen, gingen we naar ons hotel. Omstebeurt achterop de scooter naar het hotel, wat overigens erg mooi was. Daar hadden we even de tijd om op te frissen en te ontbijten (inclusief, een heerlijk buffet) voordat onze eerste trek zou beginnen.
We hadden een groepje van 8 en daar kwam onze lokale gids nog bij. We hebben gewandeld door een paar dorpjes. Jammer genoeg was het erg toeristisch en probeerden ze je allemaal iets aan te smeren, tassen, broeken, sjaals enzovoort. Bij de waterval hebben we iets van het lokale eten geprobeerd. Seb kon het erg goed vinden met een Zwitsers stelletje. Rond een uurtje of drie kwamen we terug. Ik ben zelf nog even de stap ingegaan, kerkje bezocht en met de lokale gepraat. Erg leuk dat alle mannen hun werk laten liggen om even 'Hello' te roepen als je langs loopt! Nog een paar lokale bbq stokjes geprobeerd en daarna weer terug naar het hotel. Op de computer even foto's geüpload en daarna een heerlijk diner gehad. Het bed was hemels, vooral na zo een nachtbus, we hebben dus heerlijk geslapen. Maar goed ook, want morgen is de volgende trek!
Dag 111
Helemaal fris en fruitig maakten we ons klaar voor de volgende trek. Jammer genoeg regende het vandaag. Ik had nog een mooie poncho dus ik was een blauwe vlek in de regen! Vandaag hadden we een andere route, een leukere. Veel minder touristisch. Door de rijstvelden, bergje op, berg je af. Erg glibberig natuurlijk want het regent nog steeds. Sebas en de zwister zijn allebei op hun gat gevallen. Terwijl wij, de twee dames, elegant over de rotsen klommen. Haha! In een dorpje gegeten en daarna door naar een volgend dorpje. Daarna werden we opgehaald door een busje en (droog) naar ons hotel teruggebracht. We hadden nog een uurtje of twee voordat onze bus naar Ha Noi weer vertrok. Douchen en lekker onze inclusieve maaltijd naar binnen geschoven. We hadden van onze travel tour geen busticket terug gekregen terwijl we daar wel voor betaald hadden! Het hotel schreef voor ons een briefje naar de buschauffeur en alles zou volgens hen goed verlopen. Toen we eenmaal bij de 'bushalte' (dat lege parkeerterrein) aankwamen en we dat kaartje van het hotel lieten zien zei de buschauffeur alleen 'NO'. Meer niet. Keer op keer alleen 'NO'. Neeee, we mogen deze bus niet missen! Morgen gaat onze bus naar Laos. Met een lokale telefoon naar het hotel gebeld en binnen 5 minuten was er iemand van het hotel om ons te helpen. Gelulkig kregen we een ticket. Nachtbusje naar HaNoi, geregelddd!
Dag 112
De volgende ochtend kwamen we vroeg aan in HaNoi. We hebben in het backpackers hostel gedoucht en we hebben een peper in onze reet gestoken. We wilden nog iets van de stad zien voordat we weg moesten. Uiteindelijk zijn we nog naar het Womens museum gegaan en verder nog een beetje rondgeslenterd. Daarna naar Do's hotel gelopen. We hadden met haar afgesproken voor de lunch. Uiteindelijk kwamen we in een super lokaal tentje terecht waar we met haar mede studenten gelijk 4 tafels vulden. Daarna in ons hostel nog filmpje gekeken/whatsappen/serietje kijken voordat we vertrokken.
Eerst in een mini van, en daarna in de grote bus. En 'opeens' werd de tijd veranderd van 6 uur naar 7 uur. En toen nog naar 8 uur. Leuk met mede backpackers gekletst. En jammer genoeg zat er de meest irritante Nederlander in die ik ooit ontmoet heb. Zijn accent toen hij Engels praatte was zo verschrikkelijk dat ik liever mijn eigen trommelvliezen doorprikte dan naar hem luisteren. Gelukkig waren we niet de enige die er zo over dachten. Keihard de koptelefoon op en proberen te slapen. Och wat ben ik blij dat ik niet naast hem lig.
Yvette.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
