Dag 10 t/m 14: Ilha Grande en Ubatuba

Dag 10

Vandaag vroeg op, lekker ontbijten en klaarmaken om te lopen.
Vandaag is de planning om naar het 6 na mooiste strand van
Brazilië te lopen: Lopes Mendes. Een tocht van 4 uur, door
jungle en soms een ander strand oversteken. We hadden als
lunch eens voor de verandering, brood met tonijn/banaan (elk op een apart broodje). Erg lekker. Toen we eenmaal aankwamen op het strand keken we onze ogen uit het was t
mooier dan verwacht. Een lang, spierwit strand, waar ik de
neiging had om mn skibril op te doen als ik die bij me had,
en helder blauw water. Golven, surfers en mooie getinte dames
met leuke bikini's. Alles was der. Snel het water in. Alleen het was wat ondieper dan ik dacht. Toen ik er namelijk soort
van in dook, schaafde mn kin de bodum. Ik voelde natuurlijk
niks maar al gauw had ik door (door Yvette) dat mn kin
bloedde. Gelukkig was het oppervlakkig en klein en stopte het
gauw. Nog een tijdje daar gebleven en genieten van waar we
waren. Liepen rond een uurtje of 2 weer terug. We stopten onderweg nog bij een groep mensen, bleek dat er kleine soort van ringstaartaapjes in de bomen zaten (zie foto) en na 20
minuten kwamen we bij een ander strand van waaruit boten
gingen naar het dorpje waarin ons hostel was. We besloten om
niet terug te lopen maar de boot te nemen en waren na een
klein uurtje weer terug. Onderweg nog gefloten naar een stel
dat net was getrouwd op een bootje. Eenmaal weer bij ons
hostel aangekomen, pakte we weer ons zakje vertrouwde noodles
en werkten we het naar binnen. Na het eten hadden we een
Engelse man leren kennen, die wat weg had van Bear Grylls (ja, de leerling van Michel) en
25 jaar leek. Hij bleek 34 te zijn en zat nog volop te
genieten van het leven en reisde nog veel. Voor Yvette was
dit echt een geschenk uit de hemel: eindelijk iemand die
fatsoenlijk Engels kon. En om het nog mooier voor der te
maken, kwamen er nog geen paar minuten later 2 Engelse
jongens van 18 jaar bij. Arthur and Rory (Rrròòòrrryy, zo
Engels mogelijk uitgesproken als het kan). Super chille
gasten waren het, en zij hadden ons overgehaald om met
ze uit te gaan. Op de boulevard met live muziek, dansende
halfnaakte dikke brazilianen (mannelijk) en op het terras
biertje gedronken. Erg gezellig, na een tijdje weer terug
gegaan naar ons hostel.

Dag 11

Ontbijten, uitchecken en de boot van 10 uur weer terug
proberen te nemen. En omdat we bij onze heenreis met maar 6
andere mensen zaten, dachten we dat de terugreis ook niet zo
druk zou zijn. Maarja, blijkbaar leek het net alsof heel het
eiland terug wilde gaan en er stond een immens grote rij. Dit
keer gingen we met een wat grotere boot terug en betaalden we
ook 7 keer zo weinig voor het reisje. De hele rij kon aan boord. Aan land probeerden we
een bus te nemen naar Ubatuba, een plaatsje aan de kust
bekend om de stranden, alleen er was geen directe verbinding
(die was een uur geleden vertrokken) dus we moesten de reis
met plaatselijke bus doen. Deze ging eerst naar een ander
dorpje, Paraty, die halverwege op onze reis naar Ubatuba ligt. Toen we
in deze bus stapten, bleek deze helemaal vol te zitten en
proberen we, met onze zware tassen, ergens een plek te vinden
in het gangpad terwijl we overal heen werden geslingerd. Na
een paar haltes kwamen er een paar stoeltjes vrij en konden
we daarop zitten. In Paraty de
andere bus genomen en deze was leger gelukkig. Na 2 uur waren
we in Ubatuba. Hostel zoeken en de eerste was meteen raak.
Een super mooi groot hostel en ook nog eens netjes. Nou wat
willen we nog meer. Pannekoeken gemaakt en beetje gelezen,
daarna naar bed gegaan.

Dag 12:

Vandaag stond 'het bezoeken van een mooi strand' op de planning. Na het ontbijt gekeken welk strand we heen wilde, bus gepakt en off we go. Alleen toen we na kwartiertje aankwamen waar we moesten zijn, bleek het weer helemaal grijs te zijn geworden. We hebben in totaal een half uurtje op het strand gelegen, en toen weer de bus terug genomen. We voelden de eerste druppels. Eenmaal terug bleken we dat we het goede besluit te hebben genomen. Het begon toen keihard te regenen.. Daar ging onze chil-op-t-strand-liggen-dag. We haalden daarom maar een fles sterke drank en maakten wat caipirinha's. We dronken ons verdriet weg.

Dag 13:

Yvette voelde zich al niet zo lekker op dag 11 en zij (en het weer) was niet erg veel meer opgeknapt in de nacht. We besloten daarom om dag 12 gewoon rustig in ons hostel te blijven en onze reisdag uit te stellen. Yvette heeft aardig lang geslapen, en ik film gedownload, supermarkt bezocht, gelezen en voor Yvette gezorgd. Voor de rest, niet zo veel bijzonders.

Dag 14:

We stonden vroeg op en Yvette was net zo zwak en moe als de dag ervoor. Hmm, niet zo best voor t humeur.. Gelukkig viel het mee, en de enige die even wat naars zei was ik, omdat we de bus van 9:10 niet meer konden nemen omdat die vol was. Er bleek geen directe verbinding te zijn met Curitiba (stad waar we heen willen), maar alleen een bus naar Sao Paulo. Die maar genomen en om 5 uur waren we in S.P. Besloten om hier te blijven en de volgende ochtend naar Curitiba te gaan, anders zou het wel erg laat zijn als we daar aankwamen. Metro genomen naar ons vertrouwde hostel, waar we onze eerste nacht in verbleven, en toen we bijna bij het hostel waren besefte Yvette ineens dat er wel een kans bestond dat ze haar broek hier terug kon vinden, die ze de vorige keer hier was vergeten! En jahoor, bij de gevonden voorwerpen lag die te wachten op haar. En blij dat ze was. Na het Skypen en lekker gegeten te hebben naar bed. Morgen bus om 10 uur naar Curitiba. Weer een stukje zuidelijker. Seb